In eindeloze rijen
In eindeloze rijen .
Zie ze daar gaan
In eindeloze rangen
De angst om stil te staan
Ver weg ligt hun verlangen
Op de vlucht voor het geweld
Het was niet door hen gekozen
Deze oorlog was er weer om geld
Om hun granaten en bommen te lozen
Vrouw en kind en ouderling
Op de vlucht gedreven
Ik weet nog hoe het hen verging
Zij die achter bleven
Wie niet mee kon moest er aan
Werd onder de voet gelopen
Geen ogenblik om stil te staan
Geen geld om iets te kopen
Nu…….zestig jaar later
Is de mens nog altijd niet geleerd
Nog altijd zijn er mensen op de vlucht
Omdat een ander zijn land begeerd.
Pramodah.
Zie ze daar gaan
In eindeloze rangen
De angst om stil te staan
Ver weg ligt hun verlangen
Op de vlucht voor het geweld
Het was niet door hen gekozen
Deze oorlog was er weer om geld
Om hun granaten en bommen te lozen
Vrouw en kind en ouderling
Op de vlucht gedreven
Ik weet nog hoe het hen verging
Zij die achter bleven
Wie niet mee kon moest er aan
Werd onder de voet gelopen
Geen ogenblik om stil te staan
Geen geld om iets te kopen
Nu…….zestig jaar later
Is de mens nog altijd niet geleerd
Nog altijd zijn er mensen op de vlucht
Omdat een ander zijn land begeerd.
Pramodah.
Reacties op dit gedicht
| black flower: | Zondag, januari 14, 2001 10:50 |
| mensen zijn gelijk... hoe je er ook uitziet... of wat je ook gelooft... je hebt gelijk... | |
Over dit gedicht
| Auteur: pramodah | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||