Ik word zo blij,
bij het lezen van jouw bericht,
bij het zien van jouw gezicht,
jij hebt mooie ogen,
wel vele malen mooier dan de mooiste regenbogen,
ik ken je nog niet zo lang,
maar als ik aan je denk, ben ik minder bang,
ik doe het gordijn al weer dicht,
met een somber gezicht,
ik durf het nog steeds niet te zeggen,
en laat staan uit te leggen,
ik weet dat ik van je hou,
maar hoe moet dat verder nou?
ik weet het niet,
buiten regent het dat het giet,
het is zo raar,
en toch is het waar,
I love you,
dat is wat ik doe,
ik hou echt van jouw,
meer dan je denken zou,
het is maar wat je in iemand ziet,
iets ertegen doen kun je toch niet,
het is en blijft gevoel,
als je begrijpt wat ik bedoel,
je kunt het niet stoppen,
en ergens anders neer proppen,
dat lukt mij niet,
zoals je hierziet,
mijn gevoel voor jouw ziet te diep van binnen,
daarom hoef ik er niet eens aan te beginnen,
ik probeerde je te zien als vriend(in),
maar na een poosje kreeg mijn gevoel haar zin,
ik weet dat het niet kan,
maar je verandert er niks an,
ik wou wel dat ik het veranderen kon,
maar nu, nu schijnt de zon,
ook al regend het buiten,
maar wat ik zeggen wou,
IS DAT IK SUPER VEEL VAN JE HOU.