Kreten van onschuld
gonzen in mijn hoofd
dagen mij uit
om niet langer weg te kijken
als je met mijn gevoelens speelt
of me van mijn trots berooft,
om mezelf geen verwijten te maken
zodat ik niet langer energie verspil
aan gedachten die zich nog zullen wreken.
Kreten van woede
snijden in mijn hart
dagen mij uit
om alles niet langer te aanvaarden
zonder alles te begrijpen
want het leven is te kort
om zomaar een weg in te slaan
en onbewust tijd te verspillen
aan dingen die vroeger zinvol leken.
Kreten van angst
dansen in gedachten
dagen mij uit
om me alles wat ik nooit kon vergeten
opnieuw te herinneren.
om niet langer te wachten
totdat ik kan schreeuwen,
zodat ik niet langer tranen verspil
aan woorden die ik niet kan spreken.
Kreten van pijn
scheuren door mijn lichaam
dagen mijn uit
om alles wat ik nooit op durfde geven
achter mij te laten liggen,
niet meer om te kijken, maar eenzaam
mijn leven in eigen handen te nemen
opdat ik niet langer woorden verspil
aan de tranen die in mijn leven ontbreken.