opgesloten in een kooi
ik zit opgesloten in een kooi
in een netwerk van draden,
die ik zelf maakte,maar
niet meer kan laten verdwijnen.
ik ben bang dat mijn kooi en de jouwe,
alsmaar verder uit mekaar drijven.
en ik kan helemaal niets doen.
want ik zit gevangen
in mijn eigen ideeen en gedachten,
en jij in de jouwen.
maar als ik nu een deel van jouw ideeen,
en jij een deel van de mijne denkt,
denken we misschien weer dichter,
komen we weer naar mekaar toe.
krijg ik een stukje van jouw?
in een netwerk van draden,
die ik zelf maakte,maar
niet meer kan laten verdwijnen.
ik ben bang dat mijn kooi en de jouwe,
alsmaar verder uit mekaar drijven.
en ik kan helemaal niets doen.
want ik zit gevangen
in mijn eigen ideeen en gedachten,
en jij in de jouwen.
maar als ik nu een deel van jouw ideeen,
en jij een deel van de mijne denkt,
denken we misschien weer dichter,
komen we weer naar mekaar toe.
krijg ik een stukje van jouw?
Reacties op dit gedicht
| Gertjan: | Zondag, april 07, 2002 10:28 |
| Zoek de ruimten tussen de tralies, praat, laat los en geloof in hetgeen wat onmogelijk lijkt. Veel liefs en moed! | |
| ina: | Zondag, januari 14, 2001 23:33 |
| dit verwoord een heleboel van mijn eigen gevoel op dit moment maar voor mij is het misschien te laat.. hoop dat jij er nog uitkomt | |
| poema: | Zondag, januari 14, 2001 20:32 |
| Met elkaar praten kan een nieuwe start zijn. Doe het maar vlug,dan krijg je zoveel liefs terug. ....poema.... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Esther | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||