Caroline en ik
Stilzwijgen is ons niet geleerd
doorleeft als de rozen in weer en wind
zaaien wij de woorden welgemeend
over het leven om ons heen
jaren verstrijken met weemoed
onze tranen tot juweeltjes
oprecht en werkelijk vol liefde
niemand kan ons echt raken
willen wij wel doen geloven
echter elke streling ongemerkt
is ons dagelijks portie roomboter
hoe dierbaar onze uitwisselingen
wat prikkelend anderen doen vragen
welke geheimen delen zij
tekenen woorden met de lippen
als wij lachend verdwijnen
met de wijsheid in onze harten
op pad naar het lonkende avontuur
het volgende.
27-10-‘02/17:56
ps.
Van harte gefeliciteerd Caroline,
dit is mijn cadeau voor jou.
Reacties op dit gedicht
| Caroline Maas: | Zondag, oktober 27, 2002 22:28 |
| Wauw... Ik heb er geen woorden voor. Het is zo... Wáár. :) Ja, zo zijn wij. Dit is een prachtig cadeau! Dank je wel! Liefs, Caroline |
|
| ~Marina~: | Zondag, oktober 27, 2002 21:49 |
| deze woorden zullen echter wel raken! mooi Angel liefs, Marina |
|
| flyingbabe: | Zondag, oktober 27, 2002 21:18 |
| zo een lief cadeau zal ze alvast blij mee zijn.. veel geluk nog di angeli knuff, babe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||