Slotzang van de nacht
De nacht rust
en ook de duivel zingt niet meer
Wat is er gebeurd
Spieren uit hun lichaam gescheurd
Scherpe lijnen tekenen zich op wit fragiel vlees
Enkel de klokken des doods
laten een spoor op men hart
Verwoed schudt de zeisdrager
aan het touw tot het barst
En een druppel leven valt
op de oh zo zachte grond
Enkel de klokken bulderen nog
Vuren wakkeren op
verloren passie voor de geest
Volledig gedraaid
is het masker
voor men ziel
Want zelfs de duivel zingt niet meer.
Reacties op dit gedicht
| Hans Kilian: | Dinsdag, juli 20, 2004 11:06 |
| Nou, als dat geen Gotiek is, weet ik het ook niet meer. | |
| NooR: | Zondag, oktober 27, 2002 20:19 |
| Je hart klopt bloedend in mijn hand |
|
Over dit gedicht
| Auteur: J.R Dracul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 27 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||