Hoe kan het zijn, dat ineens je leven zo verandert,
Dat slapen niet meer zo gewoon is als het lijkt?
Begon het met een gedachten en ging het over in eindeloos wachten?
Wachten tot de slaap je mee neemt naar een oneindigende droom
Of is het, het wachten op het moment dat het ochtend is?
De gevreesde ochtend waar je eigenlijk al de hele nacht op wacht,
Je moe je bed uit stapt en aan niets anders denken kan, dan: kon ik maar slapen.
Je houd jezelf voor de gek dat het wel goed komt en het oke met je gaat.
Ergens weet je dat je jezelf voor de gek houdt.
Je gedachten spelen een spel met jezelf, maar je speelt het maar wat graag mee.
Wat gebeurt er dan als juist op het moment dat je stopt met het spel
Een ander tegen je zegt: Jacq… dit gaat niet goed en dat weet je zelf ook wel.
Verschillende gevoelens gaan er door je heen,
Het spel is afgelopen, maar de cirkel waarin je zit nog niet doorbroken.
Maar eens zoals het begon, zal er een eind komen aan het wachten en
Heb je weer je oude vertrouwde nachten,
De nachten, waarin je simpelweg niet op je slaap hoeft te wachten.