Ik heb net weer met je gepraat
Voor jou was dit nog niet te laat
Niets waaruit blijkt dat jij me miste
Alsof je me tussentijds uit je gedachten wiste
Pas nu je me weer spreekt besta ik weer
De gedachte hieraan doet mij zeer
Ik weet dat je me nooit iets hebt beloofd
Dat ik dat snap heb ik al die tijd geloofd
Maar nu kan ik er niet meer tegen
Bij elke teleurstelling door mijn hart een degen
Weet nu alleen niet goed wat ik moet
Kom er niet over uit wat meer pijn doet
Zelf stoppen en hopen dat dat jou raakt
Of wachten tot jij hier een einde aan maakt
Het eerste laat je toch onverschillig
Accepteren doe je dan vast gewillig
Het tweede is wat waarschijnlijk komen gaat
Accepteren doe ik dan vol zelfhaat