Daar sta je dan, helemaal alleen en niemand om je heen, naast een vreemde man.
Hij zal je een thuis wijzen, zonder je ouders of bekenden, nee gewoon een plek.
Ze verwachten van je dat je alles vergeet, verder gaat met het gewone leven.
Je hoort ze schreeuwen, de soldaten, je hoor bombardementen in je hoofd.
Ze proberen je te bereiken, cadeautjes, lekker eten, en nog veel meer leuks.
Het enige wat jou kan genezen is er niet, er is alleen nog pijn en verdriet.
De herinneringen die in je gedachten staan gebrand, ze zullen nooit verdwijnen.
Je bent een kind, een kind van de oorlog zonder ouders of familie, alleen pijn.