sprookjes
zie daar in de verte een droomkasteel
stralend in de opkomende zon
het enige wat ik daarna nog zie..
schreeuwende huilende mensen
ogen vragend om hulp
trekken je de afgrond in
biddend, smekend, huilend
doordringende blikken
zelfs dodelijke blikken
je kijkt ze niet aan
probeert door te gaan
je gaat rechtaf op je doel
en houdt voor altijd een schuldgevoel
huilend, schreeuwend wordt je wakker
en je voelt je bent weer een beetje zwakker..
stralend in de opkomende zon
het enige wat ik daarna nog zie..
schreeuwende huilende mensen
ogen vragend om hulp
trekken je de afgrond in
biddend, smekend, huilend
doordringende blikken
zelfs dodelijke blikken
je kijkt ze niet aan
probeert door te gaan
je gaat rechtaf op je doel
en houdt voor altijd een schuldgevoel
huilend, schreeuwend wordt je wakker
en je voelt je bent weer een beetje zwakker..
Reacties op dit gedicht
| Iejoor: | Dinsdag, oktober 29, 2002 09:56 |
| Laat me jou gerust sterker maken lieverd... Sterkte, ben dr altijd voor je hoor! Liefs chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marsch |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||