Dromen in de ochtend
Haastig snelt verlangen naar
doch vertraagt opeens zo zwaar
naar dromen van door waden
van drijf zand’rige vlakten
door duisternis beschenen
die nachtgezichten baden
onbereikbaar voor mijn hand
‘k zag jouw gelaat op doemen
van de glimlach die vervaagt
naar vreemd gewaar geworden
gevoelens in mij morden
mijn verlangen zwaar belaagd
de afgrond van de nacht
waarin ik eindeloos dacht
jouw wezen aan te raken
om ’s ochtends zwetend
en nog steeds niet wetend
onbevredigd te ontwaken.
doch vertraagt opeens zo zwaar
naar dromen van door waden
van drijf zand’rige vlakten
door duisternis beschenen
die nachtgezichten baden
onbereikbaar voor mijn hand
‘k zag jouw gelaat op doemen
van de glimlach die vervaagt
naar vreemd gewaar geworden
gevoelens in mij morden
mijn verlangen zwaar belaagd
de afgrond van de nacht
waarin ik eindeloos dacht
jouw wezen aan te raken
om ’s ochtends zwetend
en nog steeds niet wetend
onbevredigd te ontwaken.
Reacties op dit gedicht
| flyingbabe: | Dinsdag, oktober 29, 2002 08:21 |
| wat een verlangen.. helaas dromen komen niet altijd uit.. maar blijf erin geloven:) knuff, babe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||