Vaarwel, mijn kleine vriend
Waarom mijn kleine vriend,
Ben je niet meer hier.
De eenzaamheid zonder jou, kan ik niet verdragen,
Ik ben bang voor de eenzaamheid.
Nu jij er niet meer bent,
Tot wie moet ik mij nu wenden,
Als ik verdrietig ben of bang,
Jij joeg de angst weg en maakte me weer blij.
Nu als ik thuis kom en ik loop naar boven
En ik passeer de kamer waar je zat
Voel ik weer de angst van de eenzaamheid
Maar ik weet dat je ziel hier nog steeds is
Een kleine konijnenziel, wakend over mij
's avonds als ik in bed lig en ik denk aan jou
Kan ik je aanwezigheid bijna aanraken
Maar als ik er bijna ben lost het op in het niets
En blijf ik weer alleen
Met de angst van de eenzaamheid.
Dit gedicht is opgedragen aan mijn konijn waar ik veel van hield. Een konijn dat speciaal was en mijn allerbeste vriend.
Reacties op dit gedicht
| NooR: | Dinsdag, oktober 29, 2002 21:01 |
| Mijn konijn is er ook aan... We zitten in hetzelfde schuitje Legolas xxx NooR |
|
| black sun: | Dinsdag, oktober 29, 2002 20:50 |
| ken het ook. mijn kat is gisteren 2 jaar geleden overleden. hij was zo lief, lekker dik en zacht, een echte vriend.zijn foto hangt beneden aan de muur en op mijn kamer, i'm still missing him. veel sterkte liefs black sun |
|
| Caroline van Geel: | Dinsdag, oktober 29, 2002 17:20 |
| Ik begrijp je pijn, 5 jaar geleden is mijn hond overleden en in iedere kamer van mijn huis, hangt nog steeds een foto van hem. Zelfs op de w.c., zodat hij nog altijd bij mij is. Vroeger wanneer ik verdrietig was, kwam hij mij altijd troosten en de tranen van mijn gezicht likken. Nu heb ik twee cavias, maar ze zullen nooit de plaats van Rickie in kunnen nemen. Kus caro | |
Over dit gedicht
| Auteur: Skip Moonshade | 
|
|
| Gecontroleerd door: Dodo | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||