"Hydrofobie..."
Koude golfjes
kabbelen tegen de wal
in een ritme
dat me uit herkenning
droevig stemt
Ooit stond ik hier eerder
eenzelfde nacht
dezelfde sterren
simpelweg starende
mezelf vertellend
dat er liefde op me wacht
Ik droom mezelf naar toen
en zie haar stralen
als ze me opgetogen vertelt
mij te vertrouwen,
hoe gelukkig ze met me is
en hoe simpel het is
om van me te houden
we wisten niet van golven
en zouden eeuwig dobberen
af en toe kopje onder
omdat er onder het oppervlak
nog zoveel te ontdekken viel
Maar op een dag kwam ik even
boven water en ontdekte
dat een opgelaaide storm
ons ver van elkaar had gedreven
Hoe snel ik ook zwom
en hoe ik me ook strekte
de stroming was enorm
en ik zou haar
nimmer meer bereiken
en nu sta ik hier weer
aan het meer der verlangens
zoekend naar een reden
aan de kant te blijven
nu jij al reeds bent gesprongen
en bemoedigend tracht
mij het water in te praten...
| sleepless: | Donderdag, oktober 31, 2002 19:00 |
| Mooie opbouw, mooi onderwerp, goeie titel... wat kan ik meer zeggen :-) Knap! Groeten. |
|
| Roxette: | Woensdag, oktober 30, 2002 18:38 |
| zo...wat mooi..... als je naar een reden moet zoeken.....kun je dan niet beter springen... het water wordt vast steeds warmer..... Rox |
|
| waterval: | Woensdag, oktober 30, 2002 14:26 |
| hier is weer een "parel" geschreven..... je hoeft ook niet dadelijk te springen,....eerst pootjebaden,....neem je tijd voor het duiken....;-)) |
|
| voske: | Woensdag, oktober 30, 2002 13:39 |
| Zwemvest aan en springen maar. | |
| karin jansen: | Woensdag, oktober 30, 2002 12:34 |
| wauw ... dat heb je echt heel erg goed verwoord heeel erg mooi gedicht! |
|
| christina: | Woensdag, oktober 30, 2002 05:40 |
| het is de moeite waard geweest liefs knuffie mam christa |
|
