Teveel tijd om na te denken.
Het is niet goed
Teveel tijd om achterom te kijken
teveel tijd om de dingen groter en enger te maken
dan ze zijn.
Teveel tijd om jouw woorden te begrijpen.
Teveel tijd,
was je nu maar gewoon hier.....

Want nu weet ik wat ik je wil vertellen.
Nu weet ik het misschien wel goed te doen.
Nu weet ik wat me dwars zit
en ikzelf kan er niets aan doen.

Ik wil je zo graag liefhebben,
er voor je zijn als je me nodig hebt.
Jouw liefde beantwoorden
en je kussen teruggeven.
Is het zo
dat we elkaar aanvullen,
of jij alleen mij?

Ik weet nooit of ik het goed doe.
Het wordt me nooit verteld.
En als jij twijfels hebt
raak je in jezelf gekeerd, je kropt het op.
En wordt dan de vraag een keer door mij gesteld
krijg ik een nietszeggend antwoord
en vervolgens teveel tijd om na te denken.
Het is niet goed.

Ik weet
dat jij je niet zo makkelijk uit.
En ik ben heus niet vergeten
dat we het daar al eerder over hebben gehad.
Maar nu weet ik,
dat wat ik altijd als het mooist van onze relatie heb beschouwd,
namelijk dat we over alles "met elkaar" kunnen praten
vaak alleen voor mijn van nut is geweest.
Ik praatte, jij luisterde en gaf raad
en mijn probleem was opgelost.
ik wil het niet meer,
ik wil niet alleen maar nemen en niets geven
en ik wil dat jij het af en toe ook aanneemt.
Ik voel me zo verrotte egoistisch...
terwijl ik er zelf niets aan kan doen.

Wie ben je, Gerrit?
Voor mijn een schouder om op uit te huilen,
een praatpaal.
Iemand die mij door en door kent,
maar die ik niet kan doorgronden.
Je bent mijn liefde,
je bent mijn vreugde en mijn verdriet,
mijn pijn en moeite.
Mijn zon en mijn maan,
mijn alles.
En wat ben ik voor jou?

Als je me dat toch eens vertelde....

Ik kan en wil niet zonder je.
Ik wil met jou verder.
Maar ik wil wel mijn leven delen
met iemand waarvan ik kan zeggen dat ik hem ken.

Peetje.