Het is al meer dan 12 jaar geleden,
Dat mijn lieve oma is overleden.
Ik was toen zelf een jaar of zeven of acht,
En dat mijn oma zo snel uit mijn leven ging had ik niet verwacht.

Ik heb je dus niet goed leren kennen,
Ik weet alleen dat je oma was, die precies wist hoe ze haar kleinkinderen moest verwennen.
Een knuffel hier, een knuffel daar,
Dit had ze altijd goed voor mekaar.

Je maakte mij altijd blij en je stond altijd voor mij klaar,
Toen de dag dat mij verteld werd dat je kanker had, viel mij heel erg zwaar.
Ik wist niet precies wat het inhield, maar wel dat je niet meer lang te leven had,
Als ik ging nadenken, om zonder oma te leven, dan zag ik alleen maar een zwart gat.

Ik heb toen nog iets tegen je gezegd, wat ik nooit meer vergeet,
Ik heb hier vele jaren later nog spijt van gehad, wil even dat je dat weet.
Ik weet dat je het mij hebt vergeven,
En dat ik gewoon verder moet met mijn leven.

Je kijkt van boven op mij neer,
En je zou anders zeggen, dat ik hiervan leer.
Dit is ook zo, en wilde je nog een ding zeggen, dat ik je nooit zal vergeten,
Ik vond dat je dit moest weten.

OMA IK HOU VAN U.

Uw kleindochter Jannie