Blind verlangen
Mijn blind verlangen leidde me
naar een land vol geheimen
een land waar geen eind aan komt
een land zonder horizon
Mijn liefde gaf me de kracht
Ik zwierf dag en nacht
ik ontdekte steeds hetzelfde
maar ’t verlangen naar meer groeide elke dag
Ik zag poorten noch deuren
naar nieuwe dimensies
Onbewust bleef ik zoeken
naar wat ik nooit zal vinden
Nu besef ik
dat ik hier niet kan vooruitgaan
dit is een weg zonder einde
in dit land zonder horizon
Ik zie enkel nog leegte
duisternis om me heen
Waar ik ook heen ga
een bestemming is er niet
In een land zonder horizon
kan geen hoop bestaan
Ik moet ontsnappen uit m’n eigen hart
voor ik hier een uitgang vinden kan
Reacties op dit gedicht
| waterval: | Vrijdag, november 01, 2002 01:50 |
| aanvaarden en berusten is niet zo simpel.....maar als het uitzichtloos is moet je verder gaan,......hoe graag je ook zou blijven.... mooi gedicht.... |
|
| Zasan: | Donderdag, oktober 31, 2002 19:49 |
| Prachtig Jook. Klinkt wel lichtjes depri. Geef niet toe aan het blind verlangen. Jij bent sterker dan dat. |
|
| karin jansen: | Donderdag, oktober 31, 2002 14:30 |
| Er is altijd hoop, alleen moet je dat zelf ook geloven... heel mooi gedicht en ik wens je ook veel succes verder met je zoektocht... |
|
| flyingbabe: | Donderdag, oktober 31, 2002 13:29 |
| mooi.. geluk bij het vinden knuff, babe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jook | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||