innerlijke moord
Ik wil al lang vertellen
het gevoel dat mijn hart verovert
het gaat niet weg.
Het is zo ongelooflijk lastig
dat wat ik voel te leggen
in de woorden die ik zeg.
wensen gemaakt maar nooit vervuld.
Emoties diep weg gestoken,
in de nevelen van mijn hoofd gehuld.
verwachtingen,
nachtelijke dromen :
vermoord en schoonheid ontnomen.
Innerlijk gebroken
en zonder levendoel
omdat ik gewoon niet zeggen kan
wat ik voor je voel.
het gevoel dat mijn hart verovert
het gaat niet weg.
Het is zo ongelooflijk lastig
dat wat ik voel te leggen
in de woorden die ik zeg.
wensen gemaakt maar nooit vervuld.
Emoties diep weg gestoken,
in de nevelen van mijn hoofd gehuld.
verwachtingen,
nachtelijke dromen :
vermoord en schoonheid ontnomen.
Innerlijk gebroken
en zonder levendoel
omdat ik gewoon niet zeggen kan
wat ik voor je voel.
Reacties op dit gedicht
| Jeffry: | Donderdag, oktober 31, 2002 19:23 |
| Zeg maar niets, laat je gevoel maar gaan...wordt beter begrepen! ;-) | |
| Iejoor: | Donderdag, oktober 31, 2002 18:57 |
| Jeempie, een heel mooi aangrijpend gedicht...veel sterkte toegewenst.... Liefs Chiara. |
|
| Sheena: | Donderdag, oktober 31, 2002 17:55 |
| *zucht* .... moet een vreselijk gevoel zijn ... is er geen enkele kans, dat je die berg overklimmen kan, en haar zeggen wat je voelt ? Soms kan de werkelijkheid zoveel minder eng zijn, als je jezelf in nachtmerries had voorgesteld ... *succes* Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 31 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||