Waar is dat kleine meisje heen
met teddybeer steeds in de hand
met geloof in sprookjes en dromend van morgen
dat nog naïef was, vol fantasie in het zand
kastelen durfde bouwen, zonder vragen, zonder zorgen?
Waar is dat alles heen?

Waar is dat kleine meisje heen
met tranen van ’t lachen en ogen vol hoop,
met een zuiver geweten en onschuldige lach,
dat bang van het donker in een hoekje kroop
en pas in slaap viel toen ze ’s morgens de zon terugzag?
Waar is dat alles heen?

Waar is dat kleine meisje heen,
met ouders waar ze van kon houden,
met vrienden die ze kon vertrouwen
zonder een verleden dat ze moest onthouden,
zonder leugens om een leven op te bouwen?
Wat is van haar geworden, nadat alles stuk voor stuk verdween?