Sirenen sonnet
Ogenschijn lijk water blauwe stenen
als plots vele zilte droppels weeën
ver stuiven in ’t witte schuim van zeeën
de glinstering uit haar ziel verdwenen.
Roerloos staren naar de mensen dagen
grenzeloos haar blik in smart verloren
versteend op een dag in ’t ochtendgloren
woord bevroren op lippen die vragen.
Wachtend op terug keren van wensen
als dag na dag de schepen verder varen
in de wereld van ontrouwe mensen.
Zeenimf op de rots aan de havenkant
zag ik jouw verdriet in brons bewaren
In Stockholm in het groene Denen land.
als plots vele zilte droppels weeën
ver stuiven in ’t witte schuim van zeeën
de glinstering uit haar ziel verdwenen.
Roerloos staren naar de mensen dagen
grenzeloos haar blik in smart verloren
versteend op een dag in ’t ochtendgloren
woord bevroren op lippen die vragen.
Wachtend op terug keren van wensen
als dag na dag de schepen verder varen
in de wereld van ontrouwe mensen.
Zeenimf op de rots aan de havenkant
zag ik jouw verdriet in brons bewaren
In Stockholm in het groene Denen land.
Reacties op dit gedicht
| Basje : | Zaterdag, november 02, 2002 02:57 |
| wouw... werkelijk een prachtgedicht... maz bas |
|
| flyingbabe: | Vrijdag, november 01, 2002 14:09 |
| hier wordt ik nou stil van, van deze prachtige woorden prachtig gedaan victor knuff, babe |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 01 november 2002 | ||
| Thema's: | ||