GEEN AFSCHEID
Geen afscheid
Zonder willen
heb ik je verwond.
Gebonden kwam ik bij je.
Kon niet weten hoe het
met je liefde stond.
We lazen van elkaar
woorden, zinnen,
hoe het ging van binnen.
Vragen over leven,
wat we hadden, om te geven.
We claimden niets
deelden veel.
Ontmoeting in vertrouwen
leerde van elkaar te houden.
Mijn ogen bleven in je hart.
We kunnen niet meer dichterbij.
We branden maar, ik ben niet vrij.
Onszelf in de ogen kijkend
kunnen we niet heerlijk vrijend
doen alsof.
We stappen terug.
Weer pijn van het alleen zijn.
Maar ook respect
voor wat we samen hebben.
Vrienden worden van elkaar.
Hand in hand
met je te kunnen lopen.
Je toekomst weer te zien.
Nieuwe spirit terug en hopen
dat we samen verder gaan.
wil melker
15/01/2001
Reacties op dit gedicht
| Mieke V: | Vrijdag, maart 30, 2001 18:35 |
| Ik kan me hier ook in terugvinden.Zoiets gebeurt nu éénmaal in het leven.Maar kijk de liefde is overal rond je, je moet maar kijken en je ziet he. Een heel diepgaand gedicht. Vele lieve groeten van Mieke |
|
| arie: | Dinsdag, januari 16, 2001 16:51 |
| Wil, Een vriendin te hebben als man zijnde, is echt niet zo vreemd. Al lijkt het voor jou wel zo. Ook vriendschap is een soort lieve voor elkaar, maar dan anders. Het is platonisch, heeft niets met lust te maken. Een mooie vriendschap toegewenst Wil.. liefs, arie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wil | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||