2e WO voorbij
Denderen treinwagons
door mijn hoofd
verschoten beelden
onervaren verleden
zijn hun voetsporen
van bloed op het perron
vergaan in ontkenning
zie hun fantasie
drijven in weemoed
op wolken
waar druppels tranen zijn
hun voorkomende strijden
om te ademen in gas
die nimmer te winnen was
oneerbaar naakte lijven
schaamte verboden
verdwenen in kuilen
niemand wilde horen
het huilend kind
levend begraven
koesterde zo het licht.
01-11-‘02/0:25
Reacties op dit gedicht
| Roxette: | Zaterdag, november 02, 2002 11:36 |
| onbegrijpelijke realiteit... die jij voelbaar maakt.... kon het overal maar zo doordringen... |
|
| waterval: | Zaterdag, november 02, 2002 03:43 |
| héél aangrijpend...... hoeveel oorlogen moeten er nog komen eer de mensheid hieruit leert..... prachtig geschreven..... |
|
| christina: | Zaterdag, november 02, 2002 00:48 |
| sprakeloos ..... liefs en slaap lekker he |
|
| Sheena: | Zaterdag, november 02, 2002 00:34 |
| bijzonder ... in alle aspecten trekken de beelden levensecht aan me voorbij .. Sheena |
|
