met leven besmet...
Met m'n knieën op je graf huil ik schaamteloos.
Met dezelfde woorden: ik mis je zo erg.
Nog wat bloemen...en een belofte:
de goede dingen zal ik voor je verder leven.
Alles met je delen wat je niet gekend hebt.
M'n verlies is nog evengroot. Zo immens groot, dat ik weer even gebroken ben. het zal niet lang duren, dan ben ik er weer
Met dezelfde woorden: ik mis je zo erg.
Nog wat bloemen...en een belofte:
de goede dingen zal ik voor je verder leven.
Alles met je delen wat je niet gekend hebt.
M'n verlies is nog evengroot. Zo immens groot, dat ik weer even gebroken ben. het zal niet lang duren, dan ben ik er weer
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: kim | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2001 | ||
| Thema's: | ||