Bijna was het dichtbij
De ochtend was
een gedachte waar ik verdwaalde en
bleef verdwalen
in het labyrinth
waar jij een naamloos gezicht was
en ik in spiegels
alleen je glimlach kon
vertrouwen
maar wist dat de avond ons
weer zou laten spreken
zonder de gedachten
die ons niets meer beloven
een gedachte waar ik verdwaalde en
bleef verdwalen
in het labyrinth
waar jij een naamloos gezicht was
en ik in spiegels
alleen je glimlach kon
vertrouwen
maar wist dat de avond ons
weer zou laten spreken
zonder de gedachten
die ons niets meer beloven
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Zondag, november 03, 2002 00:40 |
| zoals gewoonlijk de spiegel die lacht, breekt en teruglacht ... een poetische schoonheid .. Sheen |
|
| Judith de Laat: | Zaterdag, november 02, 2002 22:10 |
| wauw... geweldig |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor ruhlmann | 
|
|
| Gecontroleerd door: Dodo | ||
| Gepubliceerd op: 02 november 2002 | ||
| Thema's: | ||