Als jij mijn tempel binnenkomt
Jij mag mijn geloof onteren
als ik mijn tempel sluit
je het licht ontneem
en lok naar donkere plaatsen
waar angst en zicht
je leven gaan misleiden
als jij mijn tempel binnenkomt
met knikkende knieën
je vragende blikken mij raken
kniel ik voor je neer
om mijn gelijkheid te tonen
overwin ik mijn zijn
mijn tempel zal ineenstorten
als een verafgoding van schijn
onzichtbaar bouwen wij
een tempel voor ons twee
waar geen muren of deuren
onze grenzen tekenen
opgaan in het eeuwig vuur
waar liefde kou niet kent.
02-11-‘02/23:45
Reacties op dit gedicht
| Roxette: | Zondag, november 03, 2002 16:31 |
| heerlijk....een tempel zoveel steviger dan uiterlijke schijn.. | |
| Judith de Laat: | Zondag, november 03, 2002 01:08 |
| heel mooi bouwwerk! | |
| The Wizard Of Lightning: | Zondag, november 03, 2002 00:56 |
| mooi bouwwerk | |
