schipbreukeling
In de glans van staal,
op de zee,
herken ik steeds mijn beeld,
en mijn beeld mij...
Beide moe van elkander
zal ik in de branding breken
het anker van hun samenzijn
om ergens,
op een vreemde oever,
een schipbreukeling,
van mezelf te zijn
op de zee,
herken ik steeds mijn beeld,
en mijn beeld mij...
Beide moe van elkander
zal ik in de branding breken
het anker van hun samenzijn
om ergens,
op een vreemde oever,
een schipbreukeling,
van mezelf te zijn
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Maandag, februari 18, 2008 02:36 |
| Dit gedicht geeft een beetje verdriet met zich mee. Hopelijk mag die oever een leuke plek zijn. Blijf jezelf altijd bijstaan. Sterkte. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nientje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2002 | ||
| Thema's: | ||