Als pop ben ik mijn touwtjes kwijtg
Als pop ben ik mijn touwtjes kwijtgespeeld
Je hebt me opgedragen
Aan een groot publiek
Je liet me dingen zeggen
waarvan ik niet eens wist
dat ze bestonden...
Je hebt me bloot gegeven
Diep geraakt en
ziek gemaakt...
Ik moest dansen en springen,...
Benen van hout die niet konden volgen
Ik moest stappen en lopen...
Niet denken en hopen
Ik moest lachen en zingen
Terwijl ik huilde van pijn,
en mijn scharnieren veroestte...
Als pop ben ik mijn touwtjes
kwijtgespeeld...
Nog even en je was mij toch vergeten
De vlammen hebben mij te pakken gekregen
Ik was immers oud en versleten...
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Maandag, januari 20, 2003 14:38 |
| De scharnieren verroestteN. Die laatste twee regels passen niet helemaal. Dat vuur komt niet zomaar en wat oud en versleten is, vliegt niet zomaar in de fik. de motten hebben vat op mij gekregen ik werd vroeg oud en raakte vlug versleten Ontroerend beeld zet je hier neer, Lotte. Mijn complimenten! "vroeg rijp, vroeg rot" zei mijn moeder ooit, maar dat slaat niet op jou, netzomin als dit gedicht JOU beschrijft. Maar het beschrijft droevig mooi een bepaald liefdes"sp |
|
| Esther Millenaar: | Maandag, december 02, 2002 08:51 |
| Hey Lotte, dit vind ik echt een heel mooi gedicht!!! Ik vind het knap hoe je bedenkt om de liefde met een marjonet te vergelijken. Echt een top gedicht! Sterkte en kussies Essie |
|
| wil melker: | Zondag, november 03, 2002 18:45 |
| Lotte, mijn complimenten weer. Uitstekend uitgewerkt ook in conclusie. Verrassend.. liefs wil |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lenore | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2002 | ||
| Thema's: | ||