Lopen over het water
Ik zag je ooit lopen over het water,
ik zag je talloze wonderen verrichten.
Maar wanneer kwam bij jou de kater
toen ze je van alles gingen betichten?
En 32 jaar jong, zover van thuis,
hing je daar, alleen aan het kruis.
Niemand om nog mee te praten,
zelfs God, zelfs God had je verlaten.
Ik zag je ooit lopen over het water,
en de mensen, ze keken zwijgend toe.
Maar wanneer kwam bij jou de kater,
want je ogen stonden al snel zo moe.
En 32 jaar jong, naamloos en alleen,
hing je daar, met een enkel geween.
Je droeg je kruis door volle straten,
maar God, zelfs God had je verlaten.
Ik zag je ooit lopen over het water,
de wereld wachtte op een wonder.
Maar wanneer kwam bij jou de kater,
ging je aan het verraad ten onder?
En 32 jaar jong, zonder slag of stoot,
hing je daar, wachtend op de dood.
Een wonder mocht niet meer baten,
want God, zelfs God had je verlaten.
Ik zag je ooit lopen op het water,
of was het in één van mijn dromen?
Wanneer komt bij de gelovigen de kater,
als ze zien dat je niet terug zal komen?
ik zag je talloze wonderen verrichten.
Maar wanneer kwam bij jou de kater
toen ze je van alles gingen betichten?
En 32 jaar jong, zover van thuis,
hing je daar, alleen aan het kruis.
Niemand om nog mee te praten,
zelfs God, zelfs God had je verlaten.
Ik zag je ooit lopen over het water,
en de mensen, ze keken zwijgend toe.
Maar wanneer kwam bij jou de kater,
want je ogen stonden al snel zo moe.
En 32 jaar jong, naamloos en alleen,
hing je daar, met een enkel geween.
Je droeg je kruis door volle straten,
maar God, zelfs God had je verlaten.
Ik zag je ooit lopen over het water,
de wereld wachtte op een wonder.
Maar wanneer kwam bij jou de kater,
ging je aan het verraad ten onder?
En 32 jaar jong, zonder slag of stoot,
hing je daar, wachtend op de dood.
Een wonder mocht niet meer baten,
want God, zelfs God had je verlaten.
Ik zag je ooit lopen op het water,
of was het in één van mijn dromen?
Wanneer komt bij de gelovigen de kater,
als ze zien dat je niet terug zal komen?
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, november 05, 2002 00:33 |
| in alle redelijkheid heb je vast gelijk gehad, maar toch... licht je gedicht op als een herinnering, een heimwee om door de dagen heen te vlechten, heb je verder gezocht... wie weet wat er ooit nog tot ons komt om te herkennen, voor de duur van ons nu kunnen wij leven met een gemis, een ongewisse lege plek om te dromen, waar soms iemand, al bijna echt een mens, staat om te komen. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jos Witteman | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2002 | ||
| Thema's: | ||