Fragmenten
Mijn geest buigt zich
over het onbeschreven wit
Kleuren, gevoelens,
fragmenten van zwart licht
Mijn verwrongen gezicht
slaapt op het ritme
van een vermoeid gedicht
In verlaten schachten
zwerven gedachten
zoekend naar geheime
stemmen in de leemte
Ze kweken doorheen de nacht
de angsten van de levensjacht
maar keer op keer
slaagt de wind bomen van mensen
Hoogvliegers, onze
dromen en wensen
Als we vergeten…
hoe echt, hoe mooi
Het kinderlijke spelen in het
gele zomerhooi
over het onbeschreven wit
Kleuren, gevoelens,
fragmenten van zwart licht
Mijn verwrongen gezicht
slaapt op het ritme
van een vermoeid gedicht
In verlaten schachten
zwerven gedachten
zoekend naar geheime
stemmen in de leemte
Ze kweken doorheen de nacht
de angsten van de levensjacht
maar keer op keer
slaagt de wind bomen van mensen
Hoogvliegers, onze
dromen en wensen
Als we vergeten…
hoe echt, hoe mooi
Het kinderlijke spelen in het
gele zomerhooi
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Woensdag, februari 12, 2003 15:09 |
| slechtslapenden kunnen hier machtig op zweven en dromen~~ ~en niet alleen slechtslapenden |
|
| Ana (stacia): | Maandag, november 04, 2002 11:42 |
| Alweer een goeie in de reeks, Gunther. Mooi ! liefs ana |
|
| fantasy: | Zondag, november 03, 2002 20:53 |
| Dag Gunther, Mooi geschreven. Liefs, Fantasy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2002 | ||
| Thema's: | ||