Een leerkracht ziet op school
dat het niet goed me je gaat
komt met je praten en
stuurt je door naar een leerlingenbegeleidster

ook zij merkt dat er iets aan de hand is
na een gesprekje in zo’n donkere ruimte zegt ze,
ik zal voor je contact opnemen met het clb

ook daar moest ik voor de derde keer
alles weer gaan vertellen
eerst ging het erg moeilijk maar nadien
ging ik haar wel vertrouwen
ik kon echt alles aan els vertellen
als er iets was, mocht ik bellen, schrijven, mailen
ze stond altijd voor me klaar
ze probeerde samen met me oplossingen te zoeken
maar die waren er niet

tot op een dag dat ze zei
ik moet je doorsturen naar een pscyholoog
ik kan jou niet verder helpen
zij zal je leren omgaan met verdriet
en dat is wat hier niet kan
maar, ik ga de eerste keer met je mee

zo gezegd zo gedaan, een ramp was het
nadien ben ik alleen gegaan
maar het gaat niet goed
ik krijg er niks uit
nog een keer alles vertellen lukt me niet
dus wat is het resultaat
ik krop alles op, vertel niks meer
vertrouw niemand meer en hou alles voor mezelf

dus wat zegt de psycholoog
ik kan jou niet verder helpen
en ze stuurt me terug naar Els
maar ook zij vangt mij nt meer op
haar job is afgelopen
en ze had de bal al door gegooid

dus nu lig ik als bal
in het midden van de hulpverleningscircel
overal wordt ik aangenomen en opgevangen
maar direct weer door gegooid
naar de volgende schakel.

Op school wisten ze dat het nt goed ging
Zij waren het begin van die hele circel
Maar hun job is ook al lang voorbij
Nooit komt nog de vraag
Hoe gaat het nu met jou?
Misschien dat ik het hun wel zou zeggen
Omdat ik hun wel vertrouw
Omdat ik hun ken
Meer zelf naar ze toestappen
Durf ik niet
Dus krop ik het op m’n verdriet!