neem eens het venster als een schilderij
vanwaar je kijkt met je penselen en palet
naar een uitzicht op wat verborgen is,
zo schildert je geweten de weerspiegeling
in de ruit de stilte opzoek, laat dan eens
zachtjes je gedachten varen, drijven
naar de open zee, en neem mij mee...
| Albrecht Paul: | Donderdag, november 07, 2002 13:49 |
| Dit is een heel mooitje, Lena. Je vraagt je plaatsje in andermans gedachten door die persoon (de lezer, hier) te laten wegdromen. Op het einde kom jij dan binnen. Mooi opgebouwd. Twee dingen toch: kijken naar een uitzicht, dat kan niet. En 'opzoek' kan ik niet plaatsen. 'schildert de weerspiegeling in de ruit de stilte opzoek' - daar mankeert iets in. Nogmaals: een mooi werkje, graag gelezen. |
|
| DrieGeetjes: | Zondag, november 03, 2002 21:22 |
| Dat herinnert me dat ik morgen de ramen eens nodig een sopje benodigen, Lena. *VETTE knipoog!* Maar het gedicht is wonderschoon. Beter dan mijn ramen in elk geval... *schaam...* Jo. ;o)x |
|
| Auteur: -lena- | ||
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2002 | ||
| Thema's: | ||