Zelfs op school gaat het verkeerd.
Alles vergeten wat ik heb geleerd.
Kan me niet meer consentreren.
Mij hoofd er niet bij bij het leren.
Mijn gedachtens dwalen weer naar jou af.
Waaraan verdien ik toch deze straf.
Ik wil je vergeten maar het wil gewoon niet.
Dat alsmaar aan jou denken geeft me zoveel verdriet.
Ik wil je loslaten maar ik kan je niet laten gaan.
Steeds maar weer blijven mijn gedachtens bij jou stil staan.
Kan nog niet over je heen komen.
Tranen blijven soms nog stromen.
Waarom toch, je deed me alleen maar pijn.
Zoveel redenen om je te haten maar het gaat niet wil gewoon weer bij je zijn.
Ik weet jij kent me gewoon niet meer.
Geloof me dit doet zo zeer.
Samen was het zo'n leuke tijd.
Ik kijk er met plezier naar terug maar ook met een beetje spijt.
Denk vaak terug aan alle dingen die je ooit tegen me zei.
Vraag me dan af : denk je nog wel aan mij.
Waarom kunnen we niet meer naast elkaar staan.
Verdomme waarom heb je me aan de kant laten staan!!!