Op zoek naar je zelf...
Naakt ben je geboren,
zorgen waren je onbekend.
Nu jaren later
ben je op zoek
naar jezelf.
Niet de mens
maar het kind
dat zorgeloos leeft.
Je wil gewoon
weer genieten
van het leven.
Maar je denkt
dat je nooit
zal veranderen.
Want je aard
is iets dat je mee draagt
je hele leven lang.
Dus wees jezelf,
want je bent uniek
en onmisbaar...
Reacties op dit gedicht
| Iejoor: | Maandag, november 11, 2002 16:58 |
| Ja, wie ben ik? wie ben jij? wie zijn wij? Een mooie vraag, met een mooie poezie eromheen... Heel veel liefs chiara |
|
| Bert Lagom: | Maandag, november 04, 2002 19:37 |
| Vrienden zijn een zeldzame parel aan het rijgsnoer van het leven... |
|
| Bert Lagom: | Maandag, november 04, 2002 19:35 |
| prutske: | Maandag, november 04, 2002 15:58 |
| inderdaad heel mooi omschreven,maar o zo moeilijk om het waar te maken,alleen een echte vriend kan je daar bij helpen dat heb je vandaag weer eens bewezen ik bewonder je geduld,thx jou dol-fijntje xxx | |
| bevertje: | Zondag, november 03, 2002 22:05 |
| wees jezelf pffff wie ben ik. Mooi geschreven. Herkenbaar. Liefs, Naomi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2002 | ||
| Thema's: | ||