Zo is het leven
verwarring maakt zich van mij meester
wanneer in een verstarring onder een heester
de pluimage van een geëmancipeerde
vogel met kogels
doorheen het luchtruim suizen
laat ons verhuizen
hier woon ik niet meer
met pijn in het hart en dubbel zoveel zeer
kruipt een slispelklank over mijn tong
waarna gemompel
in stilte verstomd
de bergen zijn te hoog meneer
de wind gaat zo tekeer meneer
ja jongen de lamp zwiert heen en weer
en eens knal je er tegen
^__^
Reacties op dit gedicht
| christina: | Zondag, november 03, 2002 23:51 |
| hmmm mooi omschreven ga hem nog een keer lezen liefs en slaap lekker he mam christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2002 | ||
| Thema's: | ||