Bereden tranen
Hoop berijdt mijn tranen
streelt mijn wangen
naar mijn kin
en stort in duizend spatten
uit elkaar
op de grond
Geef tranen geen kans
om neer te storten
laat me niet huilen
als je niet in staat bent
om mijn tranen
op te vangen.
streelt mijn wangen
naar mijn kin
en stort in duizend spatten
uit elkaar
op de grond
Geef tranen geen kans
om neer te storten
laat me niet huilen
als je niet in staat bent
om mijn tranen
op te vangen.
Reacties op dit gedicht
| Stompie: | Donderdag, december 18, 2003 10:48 |
| Ik vind je nogal depri in je teksten, maar zo voel je je ook. Dit is dan weer een mooie, moedige uitzondering. Je weent vooral omdat troost dat verdriet losmaakt. Die troost is een hoopgever en terecht wijs je de trooster op zijn/haar verantwoordelijkheid in je laatste couplet. Er zijn nogal wat tranentrekkers tussen de lezers. Die denken dat huilen oplucht. Dat is niet zo. Wie werkelijk depressief is, die raakt door huilen alleen maar verder uitgeput. Je hebt het sch |
|
| minoeke: | Zaterdag, december 07, 2002 21:04 |
| heel mooi gedaan en een goed regeltje ik ken je en jij kent mij je zou ...18moeten zijnhe stuur een mail ;) | |
| minoeke: | Zaterdag, december 07, 2002 21:04 |
| stuur een mail he ;) | |
| Ophelia: | Dinsdag, november 05, 2002 20:31 |
| Prachtig knuffs Nele |
|
| Lost Hope: | Maandag, november 04, 2002 23:42 |
| mooi :) -x- | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nette | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2002 | ||
| Thema's: | ||