Alleen

Een zucht een slok een trek van een sigaret,
kijk nou hoe ik zit hier.
Zie in mijn gedachten jou silhouet,
vertrouw mijn gedachten aan het papier.

Je trekt aan mijn ziel, je trekt aan mij hart,
dit is mijn eerste zin.
Dichten pffffff ik raak verward,
krijg de rijm er maar niet in.

Ik weet exact hoe ik denk en wat ik voel,
maar dat te vertalen naar het schrift.
Normaal heb ik het hoofd wel koel,
maar nu bekruipt me toch de drift.

Geen letter krijg ik uit mijn pen vandaag,
terwijl eigenlijk zo kan dromen.
Zelfs mijn denken gaat nu traag,
zou zo bij je komen.

Op een moment als dit, ik kan wel zeggen,
Ook al lukt het niet in dicht.
Moet ik grenzen gaan verleggen,
of overschreiden gaan wellicht.

Dat is de bedoeling van het moment,
Stil staan bij het feit.
Hoewel je er niet meer bent,
ik zie het onder ogen, ben je kwijt.

Dagelijks zie ik je silhouet, echt.
de vormen ja die zijn van jou.
Het geeft een innerlijk gevecht,
omdat ik zou veel van je hou.

Maar tegelijkertijd, ja wat is houden van,
je ging hier zo maar weg, zonder iets.
Iets wat ik niet vatten kan,
en zie wat heb ik nu………….niets.

Dan denk ik, dit is het lot van velen.
hoe zou het gaan bij hen.
Zouden zij gevoelens delen,
gemengde gevoelens dat is wat ik ken.

Gemengd om dat ik je dagelijks mis,
en omdat ik weet dat je niet terug keerd.
De pijn is zwaar zeker en gewis,
het is wat het leven je leerd.

Ik weet dat het moet, maar kan niet accepteren,
zo speeld het verstand met mijn gevoel.
En anderen zullen anders beweren,
maar weten niet wat ik bedoel.

Toch wanneer ik het zo overdenk,
is het niet alleen maar verdriet.
Een lach komt boven, een geschenk
een lach om jou geeft vreugde in het verschiet.

Probeer het fijne gevoel nu vast te houden,
terwijl ik eigenlijk wel weet.
Toch zal het dagelijks benauwen,
bang dat ik je vergeet.