Droog je tranen maar,
het is voorbij,
je hart gebroken,
ongerijmd,
zonder spijt.

Laat het voorbij gaan,
in een droom,
want hij was je woorden,
onwaardig,
bewaarde je hart niet,
voor de pijn,
maar benijden jou kracht,
zocht bij jou,
wat hij zelf niet had,
werd boos,
omdat hij het niet,
kon bevatten,
wat echt is,
helder.

Draai je nu om,
kijk niet meer over je schouder,
het trof jou,
zo onverwacht,
als een klap in je hart,
maar wandel verder,
want jij bent sterker,
dan je denkt,
je hebt een kracht,
die hij niet bemachtigde,
die hij magie,
noemde.

Straal maar in de wereld,
al deze stralen af,
want het is nog niet verloren,
zolang jij er bent,
jij er staat,
mijn onbevooroordeeld hart,
straal onverwaardelijke liefde uit,
naar deze dag.