Ik sla deuren dicht
maar je blijft me achtervolgen
lat me niet los.
Ik voel je nog steeds
in een aan mijn lichaam
in mijn hoofd.
Ik stik in eigen tranen
en ik zou zo graag willen schreeuwen
dat je me met rust moet laten.
Je stem is zoveel jonger
dan jij in werkelijkheid bent,
de woorden die je zegt
dringen nauwelijks meer tot me door
maakt niets uit
ik wil ze niet meer horen,
je gezicht is nauwelijks herkenbaar
troebel door de tranen in mijn ogen
en vervaagd door de tijd.
Maar de pijn die ik voel
is nog steeds even scherp
als zeven jaar geleden
gebrandmerkt in mijn geheugen
vastgeketend in mijn lichaam.
Je bent niet meer
dan een vage herinnering
ik sla deuren dicht
maar je blijft me achtervolgen.
Ik wil dit niet meer!
Ik wil niet meer!