Door eenzaamheid splits ik in tweeën
Een eenheid die in kwetsbaarheid verkeert
De gene die doordeweeks regeert
Die gevoed wordt door gevoel
Die wil lopen in het licht
Die wil geven boven nemen
Die structuur belangrijk vindt
Die Liefde boven alles verkiest
Die zich schuilhuid in depressie
Die onzeker en rustig is
Maar dan is er een tweede
Koning van het weekend
Die wil schreeuwen naar de maan
Die onstuimig om zich heen moet slaan
Die wil vertoeven in extase
Die wil laten zien wie hij is
Die de aardkloot wil laten schudden
Die alles voor de ander verkloot
Vol zekerheid
Vol woeste energie
Volledig in Anarchie
Beide zijn uit balans
Geen van hen is compleet
Geen van hen zal ooit regeren
Er moet een derde zijn
of juist maar een
Ik wil gewoon zijn
Stabiel
als een rots
Vol met trots
Een doel voor ogen
Een rede om door te gaan
Een nieuwe weg om in te slaan
Iemand om me heen
Iemand waarbij ik kan zijn wie ik ben
Iemand die naast me wakker wordt
Maar eerst moet ik mijn draken temmen
Mijn demonen verslaan
Voor mijzelf gaan staan
Leren mezelf te accepteren
En mij niet meer zo te bezeren
Mijn lichaam is beschadigd
Mijn ziel ligt overhoop
Ontsnapt door het oog van de naald
Mijn beschermengel heeft zijn werk weer gedaan
Ik moet de kracht weer vinden
Ik moet de angst weer overwinnen
Tot die tijd is hij mijn draak
Geketend tot het weekend
De schaduw in het licht