ziet iemand me?
Niemand die me ziet,
begrijpen jullie dat niet.
Jullie zijn gelukkig maar ik niet.
Oké je ziet me lachen,
ziet me steeds weer praten en met veel plezier,
maar snap je het niet,
ik heb enorm verdriet.
Thuis zit ik te huilen,
net als een kind.
Ik wil iedereen helpen met zijn problemen,
maar snap je niet dat ik er ook heb.
Stop even met plezierig doen,
je gedraagd je als een oen.
snap je het niet,
mijn verdriet.
waarom luister je niet naar mij,
maar hoef ik altijd te luisteren.
Begrijp toch dat ik ook vaak ween,
zie je het niet,
mijn intens verdriet.
nee , niemand die het ziet.
begrijpen jullie dat niet.
Jullie zijn gelukkig maar ik niet.
Oké je ziet me lachen,
ziet me steeds weer praten en met veel plezier,
maar snap je het niet,
ik heb enorm verdriet.
Thuis zit ik te huilen,
net als een kind.
Ik wil iedereen helpen met zijn problemen,
maar snap je niet dat ik er ook heb.
Stop even met plezierig doen,
je gedraagd je als een oen.
snap je het niet,
mijn verdriet.
waarom luister je niet naar mij,
maar hoef ik altijd te luisteren.
Begrijp toch dat ik ook vaak ween,
zie je het niet,
mijn intens verdriet.
nee , niemand die het ziet.
Reacties op dit gedicht
| anne(13): | Zondag, november 10, 2002 18:38 |
| Ik zie je wel...! Je mag me altijd mailen, ik mail terug! Dikke kus Anne |
|
| paardekooper: | Zondag, november 10, 2002 18:21 |
| Probeer is nee te zeggen en je zelf te zijn zodat andere mensen ook kunnen zien dat jij jij bent. Zeg niet dat het goed met je gaat als dat niet zo is. En het is fijn dat je er voor een ander wilt zijn maar ook die ander heeft voor jou een luisterend oor. Sterkte ermee. Liefs Ria. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zomaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 10 november 2002 | ||
| Thema's: | ||