Eindelijk weer iets in me leven!!

Eindelijk heb ik weer wat gevonden,
dat de pleister is op mijn opengescheurde wonden.
Werk waarbij ik me veilig voel,
en mensen die snappen wat ik bedoel.

Mensen die je nemen zoals je bent,
en dat was ik na al die tijd even niet meer gewent.
Ik kan daar lachen zonder masker,
ik heb daar plezier.

Kinderen training geven,
dat is wat ik ga doen in dit leven.
Daar heb ik plezier in,
en hebt het op de ijsbaan erg naar me zin.

Niet meer thuis zitten,
en denken zou ik voor me leven lang te gaan pitten.
Nou heb ik wat om naar toe te leven,
en wat om naar te streven.

Dit werk is de redding van me leven,
wat ik bijna van plan was om op te geven.
Maar nu heb ik weer wat,
om me aan vast te houden.

Maar wat doe ik nou als de winter voorbij is??
Gaat het dan weer helemaal mis??