Duodicht.
Metamorfose.
Ik ben geworden tot onderkruiper
zonder woorden. (alleen tegenspraak)
Mijn stilzwijgen nu
maakt dat ik gelogen heb.
De stijve hand met pen vloeit droog,
enzovoorts, en zo
nemen geschreven zaken keer
om niet meer, doch niet zo zeer
gemeend te zijn.
De waarheid,
zwart op wit,
is veranderd,
is niet meer op papier,
maar in mijn zuurstof.
*
Van eenzaam - tot vergeetachtigheid.
Irritatie steekt de kop op
zodat koppijn steekt
en ik me in mijn kop moet steken
dat je sterft.
Kieken dat ik ben
hoofdloos en dwaas,
relaas ontkennend,
maloterig verlerend
wat de romantische school
me bijbracht.
Vergeef me,
ik kan niet eenzaam
bij je zijn.
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Dinsdag, november 12, 2002 23:18 |
| diepzinnig, ik kan niet eenzaam bij je zijn ... hoevelen doen dat niet, eenzaam blijven, uit angst echt alleen te moeten zijn .... grote klasse weer charly Sheen |
|
| aseos: | Dinsdag, november 12, 2002 16:13 |
| bij die aller laatste strofe, zouden de traantjes spontaan kunnen gaan rollen bij mij, maar dat doen we niet want ik ben een vrolijke uitgeslapen roomsoes;)! Schitterend gedicht, met een prachtige sfeer zoals alleen jij die kan creëren! kus soesa | |
Over dit gedicht
| Auteur: charly | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2002 | ||
| Thema's: | ||