Het gevecht van de engel
Midden in de storm
schreeuwde iedereen
dat er geen storm was
drijfnat in de wind
die gierend bomen velde
was twijfel voor mij
een zinloos spel
ontsnapten woorden
zonder redelijkheid
tegengesteld in oren
druppels vormde de plas
die geen stilstand was
ik verdween verder
enkels allang voorbij
luchtig verdwenen zij
spelend met de stralen
die van de zon moeten zijn
terwijl het nat zijn
mijn ziel bevat in koude
toch verhelderend
mijn alleen zijn bewust
mijn woorden
worden verdronken
alsof ze niet bestonden.
12-11-‘02/15:35
Reacties op dit gedicht
| Fenix: | Dinsdag, november 12, 2002 22:59 |
| indringend... Fenix xxx |
|
| zielezusje: | Dinsdag, november 12, 2002 19:55 |
| Mooi Engeltje, mooi..... als een roepende in de woestijn, maar dan wat natter ;-) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
| Gepubliceerd op: 12 november 2002 | ||
| Thema's: | ||