spreken is zilver, zwijgen is fout
spreken is zilver, zwijgen is fout (re: moeilijk)
gezegde gevoelens
niet altijd fout
kunnen puur de ontvoering van jezelf
in eigen gesloten gedachten
overstijgen
gezwegen gevoelens
op je tong proeven koud
galmen in verleden gewelf
opnieuw verkrachten verzachten
dreigen
verstikkend
verzwegen gevoelens
stil herkauwd tot
ik schreeuwde
hoe moeilijk ook de verleiding
te weerstaan van spreken
is zilver,
zwijgen is goud
zwijgen is fout
Reacties op dit gedicht
| moises: | Maandag, maart 14, 2005 12:11 |
| bewijst uwe en zijn goede naam | |
| pooky: | Donderdag, november 14, 2002 22:39 |
| Brons...*frons* nou goed, jij hebt het getroffen! Beter als een stem van lood zoals de mijne, waaruit de woorden als een blok op me vallen (als ze al vallen), mezelf overdonderen en waarvan de fluittoon serieus scherp kan blijven na-klanken... Ilse -x- |
|
| DrieGeetjes: | Donderdag, november 14, 2002 21:43 |
| Dan zal ik maar gauw mijn mond dichthouden... Maar gelukkig heb ik een stem van brons(groen eikenhout *knipoogie!*). Jo. ;o)x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2002 | ||
| Thema's: | ||