Kalende bomen gaan nu voor even in rust,
de aarde wordt zachtjes door vallende
blaadjes gekust.
Heel de grond bedekt " rode oranje gloed",
heel de wereld lijkt wel overspoelt.
De natuur is nu in stille rust,
voor even al het leven gesust.
Een trotse oude eik staat eenzaam tussen
al de andere kalende bomen,
hij laat me voor even wegdromen.
Van een wereld met begrip en eerbied
voor alle anderen,
kon ik dat maar eens veranderen.
Maar voor de meeste mensen is alles wat
anders is,
toch wel een beetje mis.
Als ieder van ons in het eigen leven wat
meer vriendschap en liefde kon brengen,
dan hoefde we ons ook niet in
andersmans leven te mengen.
De wereld zou zich heel wat zachter tonen,
het zou zeker de moeite lonen!
I love misty: | Zaterdag, mei 24, 2003 21:27 |
echt mooi verwoord prachtig geschreven schrijf zo voort en laat je gevoelens leven... |
|
iloveyou: | Zaterdag, december 14, 2002 20:26 |
Je gedicht, doet mij tranen in mijn ogen zetten.... | |
charlotte21: | Zondag, november 17, 2002 17:25 |
ik weet niet veel zeker in het leven, maar een ding weet ik wel zeker en dat is dat jij gelijk hebt. heel mooi geschreven. groetjes charlotte | |
Auteur: knufbeertje01 | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 14 november 2002 | ||
Thema's: |