Stemming breker
Het laatste blad valt
nat op het gras waarna
enkel het troosteloze geraamte
van de zuurstofmaker
de kille wind trotseert. De winter
en haar aarzeling vreet aan
de stemming
koud en nat
rijmen niet
neen, vervloekt
spookt het klamme gevoel
tot in de kleinste uithoek
van mijn vlees. lauw
bloed kruipt en
hoop vervult
met achter me
het geknetter van
het vuur.
^__^
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Joris Daelemans | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2002 | ||
| Thema's: | ||