Zo vaak geschreven, zo vaak gezegd
Zo heel eenvoudig, hoeft niet te worden uitgelegd
Zo betrouwbaar als het er staat
Zo vreemd dat je nooit meer met me praat
Zo automatisch als bij je naam je gezicht verschijnt
zo angstaanjagend als daarna die herinnering verdwijt
Zo normaal, die pijn die ik voel
Zo onwetend, jij weet niet wat ik bedoel
Zo gewoon dat je een deel van me bent
Zo dagelijks dat ik niet beter weet
Zo erg hoop ik dat je me nooit vergeet