Het water is zovaak helder geweest
kon ik de bodem zien met leven
die verlangend vroeg kom erin
ik speelde graag in het water
dat kristalzuiver mijn gevoel raakt
waar liefde grenzeloos mij greep
de golven kwamen over onze lippen
en aanbad elk deeltje van jou zijn
alleen de zonneschijn die ons leid
nieuwe paden door de duinen naar de zee
beklemden onze wegen in zwaarte
van het heldere water naar grauw is dichtbij
mijn verlangen kwam steeds weer
waar is het heldere water met zicht
liefde verdween in onuitgesproken gesprek
mijn wereld lonkt weer naar water
die helder mij zal aansporen
te springen en te spelen als vanouds
maar de herhaling is gelijk aan de dag
de zon zal er staan steeds opnieuw
hoe gewoon is gewoon zoals het is
bewustwording is het licht dat komt
mij maakt dat water helder blijft
liefde nimmer meer zal vertroebelen
het lijkt mijn stil gebed die ik beschrijf
die hoopvol liefde aanroept tot wijsheid
onvoorwaardelijk verbonden met elkaar
ons gesprek is de spiegel van gelijkheid
waar liefde de duinen heeft overwonnen
eindelijk kunnen leven in helder water.
15-11-‘02/14:47
| twijfeltje: | Zaterdag, november 23, 2002 15:05 |
| yep, gewoonweg zaaaaaaaalig | |
| twijfeltje: | Zaterdag, november 23, 2002 15:05 |
| yep, gewoonweg zaaaaaaaalig | |
| Laurens Windig: | Vrijdag, november 15, 2002 15:48 |
| Heerlijk om dit te lezen! | |
