Het doet mij een beetje pijn,
om dit te moeten zeggen.
Het is heus niet zo fijn
en ook niet uit te leggen.
het is nu 2jaar geleden,
dat je bij mij bent weggegaan.
Ja, de tijd gaat razend snel,
er is van alles met mij geschied.
Erg veel verdriet,
en vreugde kende ik die jaren niet.
Maar ik heb het toch gered,
met steun van vrienden,
die er altijd waren,
om mij voor stommiteiten te bewaren.
Je schrijft dat je terug wil,
terug naar het verleden.
Je hebt vreselijke spijt
en vraagt of ik het ook wil.
Maar je brief komt,
één hele maand te laat.
Jouw hartsvriendin is nu mijn vrouw
en vergeet ons alle twee maar gauw.
23maanden heb ik op jou gewacht
en toen besloten je te vergeten.
Al mag je heus wel weten,
had je één maand eerder geschreven,
Dan had ik het nog niet GEWETEN!