De waarheid van de nacht
Toen de nacht bevroren was
kon ik sneeuw nemen in mijn handen
bleef het precies zoals het was
zuiver tot elk sneeuwkristal
ik kon het water scheppen
dat stil bevroor tot massa
kon door het water zien
dat waarheid tastbaar is
maar de zon kwam in de nacht
sneeuw smolt tot water
dat vluchtig verdween in het niets
ik bleef met lege handen
hoe kon ik de zon toelaten
waar de maan moet staan
met ontzag gaf ik nacht
weer een nieuwe maan
waarheid weer tastbaar.
16-11-‘02/0:08
Reacties op dit gedicht
| Roxette: | Zaterdag, november 16, 2002 16:18 |
| bedrog in de vorm van warme schoonheid....weer vervangen door pure echtheid.... prachtig Rox |
|
| Lost Hope: | Zaterdag, november 16, 2002 10:42 |
| mooi -x- | |
| waterval: | Zaterdag, november 16, 2002 04:46 |
| de zon hoort nu éénmaal bij de dag zoals de maan hoort bij de nacht......Elk schijnsel heeft zijn eigen doel...... | |
| wijnand.: | Zaterdag, november 16, 2002 00:49 |
| prachtig | |
| *!_Joda_!*: | Zaterdag, november 16, 2002 00:24 |
| brrrrrrrrrrrr het lijkt een ijzige nacht te worden... straks lekker onder het dons kruipen... ovatie die een beetje staande is ;) ^__^ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 16 november 2002 | ||
| Thema's: | ||