Soms ontmoet je een mens
Soms ontmoet je een mens
Bij wie je mag zijn
Zoals je bent
Onzeker en klein
Iemand bij wie je veiligheid vindt
En weet dat je ondanks je fouten
Toch wordt bemind
Soms ontmoet je een mens
Met een warmvoelend hart
Daar voel je je geborgen
In leed en in smart
In aanvoelend weten
Zonder te vragen
Wordt je geholpen
Jouw zorgen te dragen
Soms ontmoet je een mens
Die jouw warmte vraagt
En wie jij je innigste
Liefde toedraagt
Zo onstaat harmonie
Is het goed om te leven
Wat jou geschonken is
Mag jij verder geven
Lilalisa
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, november 19, 2002 00:23 |
| wij leven niet op onszelf staande, maar zijn voortgaande doorgevers. groetje, hans |
|
| sami: | Zondag, november 17, 2002 13:45 |
| dat is wat liefde zo mooi maakt! heeel mooi gedicht meiske. xxx |
|
| Tynipox: | Zondag, november 17, 2002 01:14 |
| Heel mooi gedicht. Liefs van Tyni. |
|
| PeterdB: | Zondag, november 17, 2002 00:58 |
| Ik kende je nog niet, maar dit is goed geschreven hoor | |
| Roxette: | Zondag, november 17, 2002 00:57 |
| mooi lilalisa! je beschrijft gouden mensen... Rox |
|
| Miloes: | Zondag, november 17, 2002 00:40 |
| ...heel mooi en herkenbaar... | |
| The Wizard Of Lightning: | Zondag, november 17, 2002 00:35 |
| soms.. mooi geschreven! :o) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: meiske | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2002 | ||
| Thema's: | ||